“Een cowpoke is het hulpje van een cowboy – een beetje de simpele achterneef.”
Lees hier het interview van de Folk Sessions met muzikant Charly Jansen van The Cowpokes.
Het Nederlandse trio The Cowpokes - Charly Jansen (lead vocals en mandoline), Edwin Herkert (vijfsnarige banjo en zang) en Peter Noppen (akoestische gitaar en tweede stem) - brengt op 19 december Amerikaanse bluegrass en folk ten gehore tijdens de veertiende editie van de Folk Sessions. In deze reeks concerten in het Arnhems Boeken Café (ABC) Libertas kun je elke maand luisteren naar live muziek uit verschillende landen en culturen.
Amerikaanse folk muziek is zwaar beïnvloed door Ierse volksmuziek. Tijdens the potato famine kwamen veel Ieren met hun muziek en instrumenten naar Amerika, op de vlucht voor hongersnood en op zoek naar een beter leven. Veel bluegrass en Amerikaanse folk liedjes zijn herinterpretaties of covers van Ierse nummers. De banjo is hierin een belangrijk instrument. In Ierland is dat de “normale” viersnarige banjo. Amerikaanse bluegrass- en folk artiesten hebben hier een variant op verzonnen: de vijfsnarige banjo of bluegrassbanjo, die naast de normale vier snaren ook een drone snaar heeft. De drone snaar is korter dan de andere snaren en voegt een typisch bluegrass geluid toe aan het instrument.
Charly: “Ik maak al mijn hele leven muziek. Op mijn 16e speelde ik volksmuziek in caféetjes. Ook ben ik nog even onderdeel geweest van een punk-rockband, waarmee we ook CDs maakten. Op een gegeven moment raakte ik in de ban van Amerikaanse volksmuziek, die ik hoorde op een LP uit de jaren 50 van een vader van een vriend. Daar stonden bluegrass en andere rare folk nummers op. Samen met Martijn de Kleer vormde ik al snel een duo, Chicken Pie, waarmee we die nummers naspeelden.”
In de jaren 80 heeft Charly een tijd voornamelijk in Amerika gewoond, met tussendoor korte periodes in Nederland. Dit idee kwam opzetten nadat hij met een paar vrienden een aantal weken naar New York op vakantie was gegaan. Hun geluidsman had familie in New Jersey. Omdat ze het zo leuk vonden daar, besloten ze om snel nog een keer te gaan. En toen wilde hij daar eigenlijk gewoon blijven. In de loop der tijd werden echter ook de nadelen van Amerika een stuk duidelijker. Het is een heel commercieel land. Zo kwam er op een gegeven moment een “pay-to-play” systeem, waarbij artiesten moesten betalen om te mogen optreden, in de hoop dat ze een platendeal zouden scoren. In Nederland waren er ondertussen subsidies voor artiesten om op te treden, wat een stuk aantrekkelijker was voor Charly. Hij besloot terug te gaan en vormde met Martijn de Kleer en Simon Snel, van Black Bottle Riot, een nieuw trio: The Cowpokes. Ondertussen bestaat The Cowpokes al ongeveer 25 jaar. Ze hebben onder andere gespeeld op de Waddeneilanden, in Duitsland, in België en twee keer op de Zwarte Cross.
Bluegrass trekt heel veel verschillende mensen aan, doordat het de punk-rock attitude combineert met folk muziek
Charly: “Een cowpoke is een hulpje van een cowboy. Een beetje de simpele achterneef zeg maar. We wilden onszelf wel The Cowboys noemen, maar dat klonk toch een beetje te pretentieus. Als wij samen muziek maken gaat het – naast de muziek - ook om lekker gek doen en een flinke dosis humor. Edwin is bijvoorbeeld een van de beste banjo spelers van Nederland en omstreken, en soms gooit hij er even een rare opmerking tussendoor. We nemen onszelf niet té serieus. Vroeger schreef ik ook mijn eigen liedjes, maar tegenwoordig spelen we vooral bestaande nummers, waarvan sommige wel meer dan 100 jaar oud zijn. Daar gooien we dan onze eigen saus over. Ik dacht: ik kan wel zelf liedjes schrijven, maar er bestaat al zóveel goede muziek die de meeste mensen nog nooit gehoord hebben. Die zijn zo goed dat ik ze wel moét laten horen, want zelf kan ik nooit zoiets goeds schrijven.”
The Cowpokes houden er een bijzondere benadering van bluegrass op na. Zo gebruiken ze een condensator microfoon, wat betekent dat ze met zijn drieën rond één microfoon staan. Die microfoon pakt al het geluid op: zowel stemmen als instrumenten. Dit creërt een eigen sound, die perfect bij The Cowpokes past. Er zijn niet veel bands die deze manier van optreden gebruiken, maar een ander bekend voorbeeld is de Bluegrass Boogie Band.
Charly: “Het leukst aan muzikant zijn is contact met het publiek. Bluegrass trekt heel veel verschillende mensen aan, doordat het de punk-rock attitude combineert met folk muziek. Dat zorgt voor een interessant publiek. Als je merkt dat er écht aandacht is voor de muziek, dan is er een wisselwerking aan energie. Je geeft energie en krijgt het terug. Dat geeft je de motivatie om er nog een tandje bij te doen. Ik kijk nog steeds naar elk optreden uit, het is echt een creatieve uitlaatklep.”
Tekst: Hanna Cremers