“We lijken allemaal veel meer op elkaar dan we denken.”
Lees hier het interview van de Folk Sessions met de muzikant Lamin Kuyateh.
De Gambiaanse artiest Lamin Kuyateh brengt West-Afrikaanse kora ten gehore tijdens de zevende editie van de Folk Sessions. In deze reeks concerten in het Arnhems Boeken Café (ABC) Libertas kun je elke maand luisteren naar live muziek uit verschillende landen en culturen. Op 30 mei kun je genieten van West-Afrikaanse kora door Lamin Kuyateh.
Kora is zowel de naam van het bekendste West-Afrikaanse muziekinstrument, als de naam van de muziekstijl zelf. De kora lijkt op een halve contrabas met 21 snaren en klinkt een beetje als een harp. Het instrument is uitgevonden in de 16e eeuw en wordt gespeeld in verschillende landen in West-Afrika. In die tijd was het een nobel instrument aan het hof: de muziek werd alleen gespeeld voor de koning en koningin.
We zijn een familie van “jalli” of griotten. Dat betekent dat we geschiedenis-vertellers zijn.
Lamin: “De kora is een muziekinstrument dat van de ene op de andere generatie wordt doorgegeven. Ik ben in een echt kora-huis opgegroeid en leerde op mijn 4e al kora spelen van mijn vader. We zijn een familie van “jalli” of griotten. Dat betekent dat we geschiedenis-vertellers zijn. Vroeger reisden jalli van de ene naar de andere plek, net als Europese troubadours. We maakten overal muziek om de geschiedenis over te dragen en mensen te vermaken. We werden ook wel gezien als een soort maatschappelijk werkers in onze gemeenschap.”
Lamin woonde tot zijn 30e in Gambia, waar hij verschillende bands oprichtte. “Op een gegeven moment merkte ik dat de interesse voor traditionele kora muziek in Gambia begon af te nemen. Dat vond ik heel jammer, dus richtte ik een moderne Gambiaanse popband op. In deze band gebruiken we niet alleen traditionele kora instrumenten, maar ook moderne gitaren. Op een gegeven moment werd onze band populair en gingen we op tournee in Europa, met Den Haag als onze uitvalsbasis. Daarna ben ik in Nederland gebleven. Tegenwoordig speel ik zowel individueel traditionele kora muziek als modernere interpretaties van kora. Daarnaast werk ik ook graag samen met Nederlandse artiesten of bands met verschillende internationale invloeden. Die cross-over en fusion tussen kora en andere internationale muziekstijlen vind ik heel mooi.”
In Nederland werkt Lamin ook aan andere projecten, zoals de New Dutch Connection. Dit is een samenwerking die bedoeld is om nieuwkomers in Nederland te verbinden met elkaar en met Nederland, door middel van muziek en theater. Lamin: “We vertellen onder andere succesverhalen van vluchtelingen die hun plek hebben gevonden in de gemeenschap. Als publiek nodigen we dan verschillende mensen uit: uit het bedrijfsleven, de gemeenschap en andere nieuwkomers. Soms zit er dan iemand in het publiek die de nieuwkomers van ons theater kan helpen om een volgende stap in de maatschappij te zetten.”
Lamin: “Mijn doel als muzikant is om vrede tussen de mensen te promoten. Met mijn muziek wil ik mensen graag innerlijke rust bieden en de mogelijkheid om volledig zichzelf te kunnen zijn. Mijn muziek is vrolijk en mijn boodschap is om elkaar te respecteren en aandacht te hebben voor elkaar. We moeten deze wereld met zijn allen delen, dus laten we goed voor elkaar zijn en het leven mooi maken.”
Mijn lied "kilingti" heb ik gecomponeerd voor alle verschillende ethnische groepen in Gambia.
“De teksten van mijn liedjes zijn vaak traditionele teksten uit de tijd van mijn grootvaders en gaan meestal over vrede en liefde. Ik zing in Mandinka, de officiële taal van Gambia. Ik heb zelf ook wat liedjes geschreven, waaronder het lied Kilingti, wat enigheid betekent. Ik heb het gecomponeerd voor de mensen in Gambia. Gambia bestaat namelijk uit veel verschillende etnische groepen en er is soms onenigheid tussen deze groepen, omdat ze zich verheven voelen boven elkaar. Met mijn lied wil ik graag duidelijk maken dat we hetzelfde zijn. We leven samen en zijn samen één. De verschillen die groot lijken, zijn eigenlijk heel klein. Dit geldt niet alleen voor verschillen tussen etnische groepen in Gambia, maar ook tussen mensen over de hele wereld. Of je nu wit of zwart bent, of blauw – wat maakt mij het uit! – we lijken allemaal veel meer op elkaar dan we denken.”
Tekst: Hanna Cremers
Foto's: Romé Schmidt
